2015 Puerto Lopéz en de familie

2015 Puerto López en de familie

Aangekomen in Puerto López viel me meteen het nieuwe busstation op. Het ligt even buiten de stad maar er zijn allemaal nieuwe motortaxi’s die de gemeente heeft voorgefinancierd. Het ziet er veel professioneler uit en de toeristen die komen betalen een dollar om in hun hotel te komen. Uiteraard ook de plaatselijke bevolking en voor hen is het veel duurder geworden. Vorig jaar nog 50 cent.

Aangekomen werd ik hartelijk begroet door de hele familie. Er zijn nu 5 kinderen, de twee van Estalin en Patricia, Estalin-Leandro en Sheylita. En de twee van Fabian en Maria, Whistong en Jorge-Fabian en nog de peuter Danny van Calixto (de broer van Patricia) en zijn vrouw Daniëlla. En natuurlijk ook opa en oma, Jorge en Laura, en dan waren er nog meer broers van Paty en hun kinderen die ik inmiddels ook ken. Een heel welkomstcomité…!

Estalin en Patricia hebben hun huis weer geverfd en dat ziet er veel verzorgder uit. Mijn kamer ziet er goed uit, waar normaal Leandro slaapt (een jongen die 9 wordt kun je geen Stalincito meer noemen) en het bed is een stuk beter dan die van vorig jaar, ik slaap er prima.

In de comedor (eetzaal) zijn er weer verbeteringen. Ze hebben de vloer gelijk gemaakt! Eerst zat er middenin een opstap en dat was een struikelblok voor wie aan het koken of werken was. Ook hebben ze het aanrecht opnieuw betegeld en de muren geschilderd. Ook dat ziet er een stuk beter uit. En er wordt nog steeds goed en lekker gekookt. Gillermina is ondanks haar leeftijd nog even levendig als altijd en lacht veel. Momenteel helpen haar jongste zoon en schoondochter haar in de keuken en wonen ook bij haar thuis want hier is een groot gebrek aan huisjes voor jonge gezinnen. Eerst gingen ze met hun zoontje van nu bijna 3 jaar van de ene familie naar de andere, maar op het moment wonen ze min of meer permanent bij Gillermina (wat Wilhelmina betekend). Maar zo kunnen ze fijn haar helpen in de keuken.
Eugenia die vorig jaar vooral hielp, schijnt op het moment bij familie in Jippijappa te wonen.
De Pater is erg druk en deze week was er ook nog een sterfgeval in zijn familie dus we hebben elkaar maar even gesproken en het halfjaarlijkse geld van Inti Huasi over gedragen.
Ik had al gezien dat het goed ging in de eetzaal en ook de plastic bakjes functioneren nog. Ook zaterdags is er goed gekookt en nu is er ook tijd om daar te eten. Als de Pater veel onderweg is, is er ook geen catechisatie blijkbaar!?!
Wel vertelden ze me dat ze met Kerstmis een goed feest gevierd hebben met de ouderen en gehandicapten van de eetzaal. Niet alleen hadden ze extra lekker gegeten maar ook had ieder een broek en T-shirt gekregen. Nu overleggen ze nog met een vrouw of ze de kleding van de ouderen wil wassen, vertelde de Pater. Een goed plan en vaak nodig ook.

* * * * *

Zaterdagavond zijn we met z’n allen naar het circus geweest die hier ieder jaar langs komt. Een sjofele bedoening. Er waren twee trapeze acts en o.a. clowns, maar… er werd veel gelachen! Een leuk uitje om de dagelijkse sleur te doorbreken want ook al werken ze in het weekend niet, er is altijd veel te doen. Bergen wasgoed met zo’n ouderwetse klotser en geen spoelprogramma, maar wel een centrifuge. Maar nog altijd beter dan alles met de hand wassen, zoals voorheen.

Toen alles klaar was zijn we met z’n allen naar het strand gegaan. Lekker op zo’n warme dag.
Jong en oud dartelen uitgelaten door elkaar voor een partijtje voetbal of waterpret. De honden doen het liefst ook mee en krijg dan je bal maar weer terug…!

De fregatvogels scheren door de lucht en kijken uit naar vis om er een te verschalken en plots alsof het afgesproken werk is, duiken ze tegelijk naar beneden. Een pelikaan vliegt vlak over het water en gaat op bezoek bij de vissersboten die hier in de baai liggen.
Het is zalig om in de namiddag op het strand te zijn in een rustig zonnetje en met een vleugje wind. Ik merk nu al dat mijn conditie aan het verbeteren is. Hier kan ik ook meer wandelen. Beetje bij beetje maar het werkt.
Groetjes,
Angelike